رویکرد روانی‌اجتماعی به مراقبت‌های تسکینی

ابتلا به سرطان معمولا فرد را در چندین حیطه درگیر و مستاصل می‌کند؛ آسیب شدید جسمی، تحمل درد و محدودیت‌های فیزیکی، اضطراب و مشغولیت مداوم ذهنی، اختلال در برنامه‌ها و نقش‌های زندگی روزمره، به‌هم ریختگی در روابط فردی، عاطفی و خانوادگی، چالش‌های مالی، انتظار دیرپا شدن بیماری و درمان پرعارضه، ابهام و عدم قطعیت برای موفقیت و پایداری درمان، چالش‌های معنا و معنویت و نهایتا ترس از مرگ، همزمان و در فاصله کوتاهی از تشخیص بر زندگی بیمار و خانواده او سایه می‌افکند و چه رنجی بالاتر از این؟