پایگاه رسمی اطلاع رسانی تن، روان، فرهنگ تن روان فرهنگ
فرشاد قدیری
سلامت برتر، شمارۀ 6، صفحۀ 20
اگر شما مبتلا به بیماری صرع هستید و تا به حالی ورزش نکرده‌اید، می‌توانید در این باره از پزشک معالج خود پرسش نمایید. شاید او به شما توصیه کند که ورزش کردن را به تدریج شروع کنید. برای آغاز نمودن فعالیت ورزشی‌تان، راهپیمایی مناسب است. بیمار مبتلا به حملات تشنج ممکن است دچار حملات مکرر و یا افت سطح هوشیاری ناگهانی شود. همچنین برخی از مبتلایان به تشنج به علت مصرف داروهای ضد تشنج دچار علایمی مانند اختلال تعادل، دوبینی و یا سایر
اختلالات حسی می باشند.
اگر چه در اکثر مبتلایان، مصرف دارو اختلال عملکرد برای بیمار ایجاد نمیکند و در بسیاری از موارد حملات تشنج بیمار کاملاً کنترل می‌شود ولی بیمار مبتلا به صرع باید برای فعالیت‌های روزانه خود از جمله ورزش و نوع آن برنامه‌ریزی مناسب داشته باشد و از انجام فعالیت‌هایی که می‌تواند بالقوه خطرناک باشد پرهیز کند. برخی از افراد مبتلا به صرع به علت ترس از بروز حمله در حین فعالیت از ورزش پرهیز می‌کنند اما باید دانست که بروز حملۀ تشنج در موقع ورزش نادر بوده و حتی گاه فعالیت ورزشی می‌تواند خطر بروز تشنج را کاهش دهد.
تحقیقات نشان داده که در بسیاری از بیماران مبتلا به صرع فعالیت ثبت شدۀ الکتریکی مغز در نوار مغزی در حین ورزش بهبودی پیدا می‌کند.
اگر شما نیز از مبتلایان به صرع هستید که تمایل دارند یک فعالیت ورزشی را شروع کنند پیروی از نکات زیر می‌تواند مفید باشد:
- به مربی ورزش و همچنین هم‌بازی‌ها در مورد بیماری خود و اقدامات لازم در صورت بروز حملۀ صرع اگاهی دهید.
- همیشه درمان دارویی خود را به طور کامل و صحیح دنبال کنید.
- از لباس‌های محافظ سر، صورت و مفاصل استفاده کنید.
- در حین شنا از جلیقۀ نجات استفاده کنید.
- از ورزش‌های رزمی مانند بوکس و کاراته اجتناب کنید.
- از کوهنوردی به خصوص در ارتفاعات اجتناب کنید.
- قبل از شروع یک ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید.
- برخی از ورزش‌ها به علت خطرات زیاد برای افراد مصروع ممنوع بوده و بایستی از این ورزش‌ها اجتناب کرد مانند اسکی،
- هاکی، غواصی، شیرجه، اسب‌سواری، ورزش‌های هوایی و ورزش‌های موتوری مانند اتومبیل‌رانی.
- در مورد شنا بایستی در استخر و زیر نظر نجات غریق در مورد بیماری خود اطلاع دهید. ذکر این نکته ضروری است که در صورت بروز تشنج در آب فرد به زیر آب فرو می‌رود. بنابراین استفاده از جلیقه‌های نجات بسیار کمک‌کننده است.
مصرف داروهای ضد تشنج و انجام فعالیت‌های ورزشی برخی از داروهای ضد تشنج ممکن است منجر به عوارضی مانند خستگی، اختلال دید و اختلال در تعادل گردد. در صورت بروز این عوارض با پزشک معالج خود مشورت کنید. فعالیت ورزشی می‌تواند منجر به تغییر سطح سرمی داروهای ضد تشنج در خون گردد. در صورت بروز این عوارض با پزشک معالج خود مشورت کنید. لذا گاه در این موارد بررسی مجدد سطح سرمی داروها کمک‌کننده است. از مصرف داروهای نیروزا و آنابولیک باید شدیداً اجتناب کرد. چنین داروهایی تداخل زیادی با داروهای ضد تشنج در خون دارند. در مورد انجام فعالیت‌های ورزشی بایستی از مواردی که می‌توانند تحریک‌کننده باشند پرهیز کنند. برخی از تحریک‌کننده‌های تشنج عبارتند از:
خستگی شدید، کمبود خواب، کاهش آب بدن، کاهش میزان الکترولیت‌ها (ثانویه به تعریق شدید)، افزایش درجه حرارت بدن و افت سطح قند خون در حین فعالیت ورزشی.
بنابراین انجام اقدامات زیر در حین ورزش می‌تواند به حذف محرک‌ها و کم کردن احتمال تشنج کمک کند:
همیشه قبل، در حین و بعد از ورزش مقداری آب بنوشید.
از فعالیت شدید که منجر به خستگی می‌شود پرهیز کنید.
در مواردی که احساسی گرمای شدید کردید فعالیت را متوقف یا آهسته کنید.
در هر هفته حداقل دو روز استراحت داشته باشید.
رژیم غذایی مناسب داشته باشید.
از هر نوع فعالیتی که منجر به ضربه به سر می‌شود پرهیز کنید.
