فلسفه

دکتر بهمن علیمرادی «من بدن خویش هستم  و آن را زیست می­کنم و بدن نیز چیزی است که جهان را زندگی می­کند.»                                                                                       ” مرلوپونتی” مقدمه اگر مرکز ثقل حیات یک نوزاد را نوک پستان مادر در نظر بگیریم، براساس نظام بازتابی – محور حرکات دهانی اولیه و بازتاب جهش …

  دکتر حمیدرضا نمازی   ما وقتی در مقام قضاوت اخلاقی قرار می‌گیریم بیش از آن که رفتار دیگران را چرتکه بیندازیم، از «خیال» مدد می‌گیریم. به بیان دیگر، ما به یمن قوۀ خیال، می‌توانیم خود را به جای دیگران بگذاریم و از منظر آنها جهان را ببینیم. امکان حضور …

دکتر حمیدرضا نمازی   در فرهنگ کهن ایرانی، یکی از ملاحظات اخلاقی، بازشناختن برادران دروغین بوده است.  پندنامۀ بزرگمهر بُختگان اندرزنامه‌ای است که از این وزیر دانای انوشیروان به جای مانده‌است. متن با مقدمه‌ای در معرفی بزرگمهر از زبان خود او آغاز می‌گردد که در آن می‌آورد که این رساله را …

علیرضا تولایی این متن کوتاه حاصل پرسش‌ها و بصیرت‌هایی است دربارۀ «جهان ذهنی». متنی است برساخته از درنگ‌های کوتاه که بی‌درنگ پای ما را به وسط میدان جهان ذهنی می‌کشاند. این درنگ‌ها در جاهایی حساس و تعیین‌کننده به هم جوش می‌خورند و این متن را به تصویری از شبکه‌ای از …

فرزاد گلی فصلنامه سلامت برتر جلد سوم، شماره‌های ۴ و۵ مفهوم بیماری برخلاف آنچه اندیشیده می‌شود، تافتۀ دانش پزشکی نیست بلکه بافته‌ای از تارها و پودهای گفتمان پزشکی، فرهنگ زندگی ــ که خود دارای لایه‌های متعدد است ــ و ویژگی‌های جسمی و روانی فرد است: الگوی نظری و ساختار نهادهای …

هانس گئورک گادامر ترجمه: کیوان با جغلی فصلنامه سلامت برتر جلد سوم، شماره‌های ۴ و ۵ پاییز و زمستان ۱۳۸۳ صفحات ۱۰۷ تا۱۲۰ روان‌پزشکی از دیرباز، جایگاه منحصر به فردی را در حوزۀ دانش پزشکی و هنرهای شفادهنده از آن خود کرده است، عیناً مانند پزشکی که نسبت به دیگر …

فرزاد گلی سلامت برتر، شماره ششم، بهمن ماه۱۳۸۴ سلامت برتر؛ نامی در آغاز نامأنوس و نزد برخی کارشناسان سلامت شاید عبارتی است نادرست چراکه سلامت، خود هدف و نهایت است و آن گاه برتر دیگر چه حکایتی خواهد بود؟ دیدگاه‌های سنتی به سلامت که متأسفانه هنوز بر گفتمان پزشکی به …

دکتر فرزاد گلی پزشک، فلوشیپ پزشکی روان‌تنی و روان‌درمانی خیلی وقت‌ها داشتن یک تصویر ایستا از خود و مسایل‌مان علت ایجاد اختلال، پیچیده‌تر شدن و مزمن شدن‌اش است. جوری راجع به خودمان و مسئله‌مان صحبت می‌کنیم که انگار زمان بازایستاده و «همان خود» باید راهی به «همان مسئله» بیاید و …