پایگاه رسمی اطلاع رسانی تن، روان، فرهنگ تن روان فرهنگ
توضیحات
متن پشت جلد کتاب «فنون روان درمانی»:
رواندرمانی هم فن است و هم هنر، فنونی که باید هنرمندانه از آن ها استفاده شود. اما، ابتدا باید فنون رواندرمانی را به شیوه‌ای طبقه‌بندی شده و سازمان‌یافته آموخت و سپس، به دنبال اجرای هنرمندانه آنها بود. در این کتاب تلاش کرده‌ایم تا هر فن رواندرمانی را بر مبنای «رویکرد» یا «روش» و بر اساس یک روش‌شناسی و فرآیند روشن توضیح دهیم و آنگاه به شرح فنون اختصاصی و گزارش‌های موردی و کاربردی آن بپردازیم.
بین رویکرد و روش در رواندرمانی تفاوت وجود دارد. رویکرد approach شیوة نزدیک شدن درمانگر به شخصیت و رفتار انسان است؛ درحالی‌که منظور از روش method شیوه‌های اجرای فنون درمانی است بدون آنکه دربارة اهمیت و شخصیت انسان نظریه‌ای ارائه دهد.
این کتاب همچون یک فرهنگ‌نامۀ توصیفی و کاربردی رواندرمانی، می‌تواند مسیر پر پیچ و خم و تاریک رواندرمانی را تسهیل و روشن نماید.
بخشی از پیش‌گفتار کتاب:
رواندرمانی هم فن است و هم هنر
گرچه نام این کتاب «فنون رواندرمانی» است، اما همۀ درمانگرانِ حرفه‌ای دست‌کم به لحاظ تجربی به این نکته پی‌برده‌اند که فنون رواندرمانی در مقام «کنش‌ها» (انجام بده / انجام نده) عمل می‌کند، اما سخنی از «تجربة حضور» و شیوة بودن (چگونه باش) ندارند. به عبارت دیگر، فنون رواندرمانی همچون آموزش راه رفتن به یک طفل پویا بسیار مفید هستند، اما ادامۀ راه رفتن و رشد کردن در رسیدن را نمی‌آموزد. هنرِ درمانگری اینجاست که اهمیت می‌یابد. البته این نکته را تا حد زیادی می‌توان در رویکردهای انسان‌گرایی به‌ویژه در دیدگاه‌های راجرز دریافت؛ آنجا که به‌جای مهارت‌های درمانگری دعوت به هنر درمان و به‌جای کمیت‌ها به کیفیت‌ها می‌پردازد. این بحث را با عنوان مدل «مثلث رواندرمانی رایان» (جوهری‌فرد، 2017)، در سه بعد درمانگری و با نگاهی سیستم‌اندیش در فصل اول کتاب معرفی می‌کنیم.
برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب لطفا اینجا را کلیک کنید.
مقاله روایت درمانی از نویسنده این کتاب می‌تواند برای شما خواندنی باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.